ŚWIĘTO ŚW. SZCZEPANA, PIERWSZEGO MĘCZENNIKA 26 grudnia 2014r.
W drugi Dzień Świąt Bożego Narodzenia wspominaliśmy św.Szczepana.
Należał on do pierwszych wyznawców Chrystusa. Jako pierwszy z nich poniósł śmierć męczeńską za wiarę. Był jednym z siedmiu diakonów Kościoła w Jerozolimie. Pełnił opiekę nad wdowami i ubogimi (por. Dz 6, 1–6). Szczepan jednak nie ograniczył się do tej posługi, lecz także głosił prawdę o bóstwie Chrystusa. W Dziejach Apostolskich czytamy: „Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu” (6, 8). W 36 r. został osądzony przez Sanhedryn i ukamienowany. „Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!». A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie poczytaj im tego grzechu!». Po tych słowach skonał” (Dz 7, 58-60). Relikwie św. Szczepana przewieziono z Jerozolimy najpierw do Konstantynopola, a w 560 r. do Rzymu, gdzie umieszczono je w Bazylice św. Wawrzyńca za Murami. Legenda mówi, że kiedy je składano obok św. Wawrzyńca, ten przesunął się nieco w bok, robiąc mu miejsce. Św. Szczepan jest patronem woźniców, stangretów, murarzy, krawców, kamieniarzy, tkaczy, stolarzy, bednarzy.
W tym dniu został poświęcony owies, którym obficie zostali obsypani przez proboszcza wszyscy zebrani na tej świątecznej Eucharystii.
Radością dla dzieci były narodziny małej owieczki, która zamieszkała w kazimierskiej szopce.
Należał on do pierwszych wyznawców Chrystusa. Jako pierwszy z nich poniósł śmierć męczeńską za wiarę. Był jednym z siedmiu diakonów Kościoła w Jerozolimie. Pełnił opiekę nad wdowami i ubogimi (por. Dz 6, 1–6). Szczepan jednak nie ograniczył się do tej posługi, lecz także głosił prawdę o bóstwie Chrystusa. W Dziejach Apostolskich czytamy: „Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu” (6, 8). W 36 r. został osądzony przez Sanhedryn i ukamienowany. „Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!». A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie poczytaj im tego grzechu!». Po tych słowach skonał” (Dz 7, 58-60). Relikwie św. Szczepana przewieziono z Jerozolimy najpierw do Konstantynopola, a w 560 r. do Rzymu, gdzie umieszczono je w Bazylice św. Wawrzyńca za Murami. Legenda mówi, że kiedy je składano obok św. Wawrzyńca, ten przesunął się nieco w bok, robiąc mu miejsce. Św. Szczepan jest patronem woźniców, stangretów, murarzy, krawców, kamieniarzy, tkaczy, stolarzy, bednarzy.
W tym dniu został poświęcony owies, którym obficie zostali obsypani przez proboszcza wszyscy zebrani na tej świątecznej Eucharystii.
Radością dla dzieci były narodziny małej owieczki, która zamieszkała w kazimierskiej szopce.
)window.location=%27http://work.microweb.pl/pk/imgs/events/big/P1011061a.jpg%27)
)window.location=%27http://work.microweb.pl/pk/imgs/events/big/P1011063.jpg%27)
)window.location=%27http://work.microweb.pl/pk/imgs/events/big/P1011064.jpg%27)
)window.location=%27http://work.microweb.pl/pk/imgs/events/big/P1011085a.jpg%27)